Yes God Yes (2019)

การมีชีวิตชีวาวัยรุ่นชาวคาทอลิกในช่วงต้นยุค 00 ได้ค้นพบการช่วยตัวเองและพยายามดิ้นรนเพื่อระงับความต้องการใหม่ของเธอเมื่อเผชิญกับการสาปแช่งชั่วนิรันดร์ ในภาพยนตร์ตลกเรื่องการช่วยตัวเองเรื่อง “Yes, God, Yes” – ชื่อที่เรียกร้องให้มีเครื่องหมายอัศเจรีย์ – อลิซ (นาตาเลียดายเออร์) นักเรียนมัธยมคาทอลิกที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสาวัย 16 ปีเริ่มต้นบนเส้นทางสู่การสำเร็จความใคร่แบบโดดเดี่ยวด้วยความเพียรพยายามมากขึ้น โชคดีกว่าละครดราม่าเรื่อง Yes, God, Yes ที่เปิดตัวโดยนักเขียนและผู้กำกับ Karen Maine เป็นเรื่องราวที่สดใสเกี่ยวกับการต่อสู้ของเด็กสาวในโรงเรียนคาทอลิกเพื่อทำความเข้าใจเรื่องเพศของเธอ

โดยเฉพาะมันเป็นหนังเกี่ยวกับการช่วยตัวเอง หมกมุ่นมากมาย แต่มันหลีกเลี่ยงผลไม้ที่แขวนอยู่ต่ำของอารมณ์ขันที่ไม่เหมาะสมของร่างกายและแทนที่จะให้รูปลักษณ์ใหม่ว่าการสำรวจเรื่องเพศแบบเดี่ยวจะมีลักษณะอย่างไรสำหรับเด็กผู้หญิงในมิดเวสต์ที่ได้รับการปลูกฝังโดยการจำกัดความคิดเกี่ยวกับเรื่องเพศ ห้องสนทนาของ AOL นำอลิซ (นาตาเลีย ไดเออร์ จาก Stranger Things จาก Stranger Things) ไปค้นพบว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อถูกเปิดฉากเป็นครั้งแรก และไม่เหมือนกับนิทานอื่นๆ นับไม่ถ้วนเกี่ยวกับเด็กสาววัยรุ่น ความพึงพอใจทางเพศของเธอไม่ได้มาจากการนอนกับใครสักคน แต่มาจาก ความสุขในตนเอง สิ่งต่างๆ

บานปลายขึ้นเมื่อมีข่าวลือไปทั่วโรงเรียนมัธยมของเธอว่าเธอ “โยนสลัด” กับ Wade (Parker Wierling) ที่แอบชอบซึ่งมีแฟนสาว ช่วงเวลาหนึ่งที่น่าจดจำของการถ่ายภาพในภาพยนตร์คือภาพภายนอกของโรงเรียน อาคารอิฐทื่อๆ ที่มีมุมที่รุนแรงซึ่งจับภาพคำบรรยายของสภาพแวดล้อมที่มีวิจารณญาณได้ ที่นั่น อลิซพัฒนาชื่อเสียงในฐานะอีตัว และท้ายที่สุดก็ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับภาพยนตร์เพื่อพยายามเอาชนะจดหมายสีแดง

ของเธอ ในขณะเดียวกันก็หิวโหยหาความพึงพอใจทางเพศรูปจำนวนมากเผยออกมาในที่พักผ่อนของโรงเรียนที่อลิซและเพื่อน ๆ ของเธอได้รับการสนับสนุนให้เพิ่มพูนศรัทธาของพวกเขาให้ลึกซึ้งขึ้นและอ่อนแอในการตั้งค่ากลุ่ม นักบวชผู้เคร่งขรึมและเคร่งขรึมชื่อ Father Murphy (Timothy Simons แห่ง Veep) และครูที่ตั้งครรภ์และเจ้าเล่ห์ชื่อ Mrs. Veda (Donna Lynne Champlin) พร้อมด้วยกลุ่มศิษยาภิบาลรุ่นเยาว์

เป็นผู้นำการล่าถอย ที่นี่เราได้เรียนรู้ว่าชาวคาทอลิกที่เคร่งศาสนาและคารวะที่สังฆราชเกี่ยวกับความชั่วร้ายของเพศไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาดูเหมือน ภาพยนตร์เรื่องนี้ดำเนินไปอย่างสนุกสนานโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออลิซพบความชัดเจนที่จำเป็นอย่างยิ่งซึ่งผลักดันให้เธอไปสู่ความจริงส่วนตัวของเธอเป็นครั้งแรก ในฉากที่ชวนให้นึกถึง Jamie Babbit’s But I’m a Cheerleader (1999) อลิซจบลงที่บาร์เลสเบี้ยนที่เจ้าของ

(รับบทโดย Susan Blackwell) ให้คำแนะนำที่ชาญฉลาดและให้มุมมองที่กว้างกว่ามุมมองแคบๆ ได้ทรมานเธอเมนแทรกเสียงเพลงป๊อปของต้นยุค 2000 ในภาพยนตร์เรื่องนี้มากจนฉากหลังของดนตรีกลายเป็นการขับร้องแบบกรีก สิ่งนี้ทำให้ภาพยนตร์มีความชัดเจนทางดนตรีมากกว่าที่คุณคาดหวังจากละครเล่าเรื่องที่ไม่ใช่ละครเพลงหรือเกี่ยวกับนักดนตรี นอกจากนี้ยังเป็นลักษณะเฉพาะของเสียงของ Maine

ในฐานะนักเล่าเรื่องที่ชัดเจนที่สุด ระหว่างเพลงประกอบ (เพลง “Unpretty ของ TLC” เพลง “Genie in a Bottle” ของคริสตินา อากีล่าร์) และเพลงประกอบภาพยนตร์ การแสดงดนตรีที่แผ่ซ่านไปทั่ว ซึ่งบางครั้งบ่อนทำลายการแสดงของคณะนักแสดงที่แข็งแกร่งของเธอ

• Yes God Yes (2019)