คือภาคบีกินนิ่งครับ ย้อนเล่าเหตุการณ์ในปี 1974 ว่าพวกมนุษย์กินคนเคยอยู่ในความดูแลของแพทย์ที่สถานบำบัดอาการทางจิตเกลนวิลล์ (เวสต์ เวอร์จิเนีย) มาก่อน ทีนี้ก็เกิดเหตุไม่คาดฝันเมื่อพวกนั้นหลุดมาได้
แล้วหนังก็ตัดมาปี 2003 (1 ปีก่อนเหตุการณ์ภาคแรก) ให้เราได้รู้จักหนุ่มสาวเคราะห์ร้ายที่ไปเที่ยวกันในช่วงหน้าหนาว แล้วก็เลี้ยวผิดทางทำให้พวกเขาหลงไปสู่สถานบำบัดเกลนวิลล์ ที่ตอนนี้ร้างไปแล้ว พวกเขาก็เข้าไปหลบหนาวอยู่ในนั้น โดยที่ไม่รู้เลยว่าที่นั่นน่ะมีความสยองรออยู่
ก็ง่ายดีครับ หลังจากทำมา 3 ตอน นึกอะไรไม่ออกก็บีกินนิ่งไปเลย ตัวหนังจะว่าไปก็ดูเพลินในระดับหนึ่งครับ ความสยองก็พอประมาณ แหวะได้เรื่องเหมือนกัน (แม้บางฉากจะแหวะแบบดูออกว่าเป็น CG เหมือนภาค 3 ก็ตาม)
หนังจะมีช่วงอืดช้ามากหน่อยตอนกลางๆ (ตอนที่พวกหนุ่มสาววิ่งเล่น นอนเล่น เดินเล่นในสถานบำบัดน่ะครับ) และความตื่นเต้นโดยรวมแล้วก็ยังไม่มากเท่า 3 ภาคแรก ซึ่งหนังก็กำกับโดย Declan O’Brien เจ้าเก่าจากภาค 3 ซึ่งสำหรับภาคนี้ก็ถือว่าไม่ลี้กันเท่าไร
ก็ถ้าใครตามดูมา 3 ภาคแล้ว ภาคนี้อยากดูต่อเอามันส์ก็ลองจัดไปครับ ขอเพียงไม่คาดหวังมากเกินไปก็น่าจะดูแบบเพลินๆ ได้ อย่างน้อยบรรยากาศในสถานบำบัดมันก็ดูน่ากลัวดีครับ (แต่ก็แปลกเหลือเกินที่พวกหนุ่มสาวไม่คิดจะระแวง ระวัง หรือกลัวกันบ้าง
อันนี้มีสปอยล์เล็กน้อยครับ
สารภาพว่าแอบหงุดหงิดฉากที่นางเอกห้ามไม่ให้เพื่อนกำจัดเจ้าพวกตัวกินคนไปซะ คือมีช่วงหนึ่งพวกเขาจับมันได้แล้วครับ แล้วก็ขังไว้ ทีนี้ก็มีพวกเขาคนหนึ่งอยากจะเผาพวกนี้ให้รู้แล้วรู้รอด เพราะมันฆ่าเพื่อนพวกเขาไปหลายคน
แต่นางเอกดันบอกว่าอย่าทำเลย ไม่ดีหรอก… แล้วนายคนนั้นก็เชื่อ วางไฟแช็กลง ไม่เผาแล้ว
แล้วไงล่ะครับ… เจ้าพวกนั้นเลยออกมาไล่ล่าเจ๊และผองเพื่อนต่อ ซวยเลยมั้ยเล่านั่น ^_^
แต่ก็พอเข้าใจนะครับ ทีมงานคงตั้งใจทำให้ฉากนี้มันมีอารมณ์แบบนี้แหละ ให้คนดูรู้สึกว่า “จะปล่อยมันไว้ทำไม” ยิ่งภาคนี้เป็นภาคบีกินนิ่งก็ยิ่งทำให้เราเห็นผลที่ตามมาว่า เพราะแบบนี้แหละคนถึงตายกันอีกบานตะไท (ใน Wrong Turn 3 ภาคแรก)