ออกซิเจน (Oxygen) เธอตื่นมาในแคปซูลโดยไร้ความทรงจำ มีชีวิตอีกแค่ 90 นาทีจากอ็อกซิเจนที่เหลืออยู่ภายใน เธอต้องจำให้ได้ว่าตัวเองเป็นใครเพื่อเอาตัวให้รอด ภาพยนตร์ฝรั่งเศสจากผู้กำกับเลือดสาดอย่าง อเล็กซานเดอ อาจา (ดูโปรเจ็กต์เล็กๆ เหมือนหนังเน็ตฟลิกซ์ แต่ที่จริงคือตั้งใจเป็นหนังโรงมาก่อนเกิดปัญหาโควิดและมาอยู่ในมือเน็ตฟลิกซ์เต็มตัวภายหลัง)
หนังจำกัดพื้นที่ติดอยู่ในแคปซูลต้องหาทางออกให้ได้ก่อนอากาศจะหมดลง ฟังดูพล็อตคล้ายๆ หนังเก่าในอดีตเรื่อง Buried (2010) ที่ติดอยู่ในโลงถูกฝังทั้งเป็น แต่สำหรับเรื่องนี้ไปไกลกว่านั้นมากด้วยการเป็นหนังไซไฟเต็มขั้น จากฝีมือของ Christie LeBlanc ผู้เขียนบทหน้าใหม่เป็นหนังเรื่องแรกของเธอ และส่งต่อให้ผู้กำกับแนวสยองขวัญทุนต่ำชื่อดัง อเล็กซานเดอ อาจา ที่มีผลงานอย่าง The Hills Have Eyes (ชื่อไทยโชคดีที่ตายก่อน), Piranha 3D, Crawl คลานขย้ำ หนังจระเข้กินคนที่ติดอยู่ในเมืองที่พายุโหมกระหน่ำจนน้ำท่วม และเรื่องนี้ก็เป็นผลงานกำกับเรื่องต่อมา ซึ่งไอเดียของอ็อกซิเจนที่เล่นกับพื้นที่จำกัดก็เหมาะเจาะกับสไตล์งานของผู้กำกับคนนี้เป็นอย่างดี แต่ก็ทำให้ความคาดหวังจากแฟนหนังสยองขวัญผิดหวังไปด้วย เมื่อหนังเรื่องนี้คือแนวไซไฟจริงจังมากกว่าแนวระทึกขวัญจากหน้าหนังหรือพล็อตที่ถูกวางเอาไว้เป็นอย่างมาก
ตัวหนังเล่าเรื่องของนางเอก (นำแสดงโดยเมลานี โลรองต์) ที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับจำอะไรไม่ได้เลย แม้แต่ชื่อของตัวเอง โดยมีตัวละครอีกตัวที่มาแต่เสียงเป็น AI. ของแคปซูลชื่อ มิโล ให้เสียงโดย Mathieu Amalric ดาราดังที่เคยแสดงเป็นตัวร้ายของเจมส์บอนด์ภาค Quantum of Solace ซึ่งนางเอกใช้มิโลเป็นตัวช่วยค้นหาทุกอย่างในระบบที่อาจจะช่วยให้เธอออกจากแคปซูลนี้ได้ ซึ่งใช้มิโลเป็นตัวช่วยกับตัวเชื่อมนางเอกไปยังโลกข้างนอก ผ่านการสื่อสารทางเสียงโทรหาบุคคลอื่นที่คิดว่าจะช่วยเธอได้อย่าง ตำรวจ คนรัก การเข้าดูโซเชียลมีเดียของตัวเธอเอง หรือแม้แต่การขอให้มิโลช่วยประเมินกับแก้ไขสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในระบบของแคปซูล ซึ่งมิโลเองก็มีทั้งส่วนที่ทำได้กับข้อจำกัดที่ไม่อาจทำได้ อย่างการเปิดแคปซูลตามที่นางเอกขอ ซึ่งบทถูกคิดมาเป็นอย่างดีเป็นเหตุเป็นผลว่าทำไม มิโลถึงทำสิ่งนี้ได้ และทำไมถึงทำไม่ได้ ในตอนแรกอาจจะดูไม่สมเหตุผลแปลกๆ อยู่บ้าง ต้องรอเรื่องเฉลยในภายหลังทุกอย่างจะเคลียร์และเข้าใจได้หมด
อีกส่วนที่นำเรื่องราวออกไปนอกแคปซูลได้คือ ภาพความทรงจำปริศนาที่แวบเข้ามาเรื่อยๆ ตั้งแต่นางเอกตื่นขึ้นมาทันที เป็นส่วนปมปริศนาหลักที่พาให้ผู้ชมได้เห็นเรื่องราวนอกแคปซูล เป็นระยะๆ ซึ่งก็เป็นทางออกที่ฉลาดของเรื่องทำให้เรื่องดูไม่น่าเบื่อติดอยู่ในที่เดิมๆ แต่การมาของภาพในอดีตในเรื่องนี้ไม่ได้ถูกเล่าเพื่อเคลียร์ปมโดยตรง กลับเป็นการหลอกล่อคนดูไปพร้อมกับลวงนางเอกไปด้วยกัน เมื่อการตื่นขึ้นมาของเธอพร้อมอ็อกซิเจนที่เหลือน้อยในที่จำกัดถูกทำให้คิดในอีกมุมได้ว่า เธออาจจะสับสน สมองเธออาจจะสร้างภาพเหล่านี้ขึ้นมาเองด้วยก็ได้ ยิ่งการที่ต้องทำร้ายตัวเองเจ็บๆ เพื่อให้ความทรงจำกลับมาด้วยยิ่งแปลกประหลาด และความทรงจำของนางเอกก็มักจะวนๆ อยู่กับ ลีโอ ที่เธอเข้าใจว่าเป็นคนรัก กับการเห็นหนูทดลองกลายพันธ์น่าเกลียด ที่หนูพวกนี้กลายมาเป็นภาพหลอนเหมือนจริงสุดๆ อยู่ในแคปซูลนี้หลายครั้งด้วย