Video Sources 364 Views Report Error
Synopsis
รถไฟอาจเป็นหนึ่งในการสัญจรยอดนิยม และเปี่ยมเสน่ห์ บ่อยครั้งก็ช่วยขับเน้นบรรยากาศโรแมนติคให้กับคู่รัก ดังปรากฎในหนังรักชั้นดีหลายต่อหลายเรื่อง อาทิ Brief Encounter ของ เดวิด ลีน , หรือ Before Sunrise ของ ริชาร์ด ลิงค์เลเทอร์ รวมถึงหนังรักจากตุรกีเรื่องนี้
One-Way to Tomorrow หรือ Yarina Tek Bilet เป็นการรีเมคหนังสวีเดนเรื่อง How to Stop Wedding (Hur man stoppar ett bröllop) ของ ดราเซน คุลยนิน ซึ่งมีจุดขายในการเป็นงานที่ถ่ายทำเพียง 5 ชั่วโมงระหว่างเดินทางรถไฟเท่านั้น น่าเสียดายที่พอถูกนำมาสร้างใหม่ ตัวงานแม้จะมีมาตรฐานในทุกด้าน หากก็ไม่สามารถสร้างเอกลักษณ์อะไรให้น่าจดจำได้ เป็นเพียงหนังรักอีกเรื่องหนึ่ง
หนังเป็นผลงานเน็ตฟลิกซ์ ออริจินัล เรื่องแรกของประเทศตุรกี โดยผู้กำกับ โอซาน อาชิคทาน (Ozan Açiktan) คนทำหนังชาวตุรกี วัย 42 ปี ซึ่งสร้างชื่อจากหนังเรื่อง Sen Kimsin? ที่กลายเป็นหนังทำเงินระดับต้นๆ ในประเทศเมื่อปี 2012 และ ซีรี่ส์โทรทัศน์เรื่อง The Gift (2019 อ่านรีวิวคลิกที่นี่) อาชิคทานจบสาขานิเทศศาสตร์ สาขาวิทยุ โทรทัศน์ และภาพยนตร์ในปี ค.ศ.2000 จากมหาวิทยาลัยอันคารา ซึ่งเริ่มมีหนังสั้นที่สร้างชื่อแล้ว ก่อนจะไปเรียนต่อสาขากำกับภาพที่ Polish National Film School ประเทศโปแลนด์ นอกจากผลงานหนัง เขายังทำงานโฆษณาซึ่งคว้ารางวัลผู้กำกับยอดเยี่ยมจาก Turkish Association of Advertising Agencies มาแล้วในปี 2006
แต่หากเอ่ยถึงวงการภาพยนตร์ตุรกีจากสื่อ เรามักนึกถึงผลงานสร้างชื่อในเทศกาลหนังโดยเฉพาะของผู้กำกับ นูริ บิลเกต์ ซีลัน ซึ่งโดดเด่นในการทำหนังเลี้ยงบรรยากาศแช่มช้า สอดแทรกด้วยมุขตลก การถ่ายภาพทัศนียภาพของที่ราบสูงอันโดดเด่น เวิ้งว้าง สะท้อนความเหงา เจ็บปวดของชีวิตผู้คนในประเทศท่ามกลางปัญหาเศรษฐกิจ รวมไปถึง Winter Sleep หนังปี ค.ศ. 2014 ซึ่งสามารถคว้ารางวัลปาล์มทอง รางวัลสูงสุดจากเทศกาลหนังเมืองคานส์ ประเทศฝรั่งเศส เทศกาลหนังที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของโลกมาครองได้
รีวิว One-Way to Tomorrow (Netflix) สองคนแปลกหน้ากับเส้นทางความหวังของเขาและเธอ… 1
แม้ One-Way to Tomorrow จะเป็นงานที่สร้างเพื่อส่งตรงสตรีมมิ่ง Netflix แต่ก็พอจะบอกเราได้เช่นกันว่าแท้จริงวงการหนังของตุรกีมีอะไรหลากหลายกว่าหนังในเทศกาล มีหนังที่สื่อสารกับผู้ชมวงกว้างได้ไม่ยาก ขณะเดียวกันก็ไม่ได้มีวัฒนธรรมเฉพาะสำหรับผู้ชมชาวมุสลิมอย่างที่หลายคนอาจตั้งแง่เมื่อนึกถึงประเทศนี้ เพราะเมื่อดูจนจบเราแทบจะไม่เห็นสิ่งที่แตกต่างไปจากการเดินทางรถไฟประเทศอื่น หรือความรักที่แตกต่างจากสังคมตะวันตกในยุโรปแบบเห็นได้ชัด เป็นหนังรักที่ใครก็สามารถสัมผัสเรื่องราวเช่นที่ทั้งคู่ประสบไม่ยากเลย
เหตุการณ์เริ่มต้นขึ้นเมื่อ อาลี (เมติน อัคดุลญา จาก Sahsiyet ) ทนายความหนุ่มพบว่าที่นั่งบนรถไฟเส้นทางไปอันคารา-อิซเมียร์ ของเขา มีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้ว (ดิแลน ชิเช็ค เดนิช จาก The Gift) ความช่างพูดช่างถามของเขาทำให้ความสัมพันธ์เริ่มต้นไม่ดีนักในฐานะที่เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน และต้องนั่งใกล้กันบนรถไฟซึ่งจัดที่นั่งแยกเป็นห้องไว้อย่างมิดชิด ก่อนจะทราบภายหลังว่าเธอชื่อ เลย์ล่า กำลังเดินทางไปยังอิซเมียร์เพื่อไปงานแต่งงานเหมือนกัน
ความสัมพันธ์พัฒนาด้วยบทสนทนาที่ทำให้เราเห็นว่า เลย์ล่า นักไวโอลิน มีนิสัยแตกต่างจากอาลีโดยสิ้นเชิง แม้เขาจะช่างพูด หากก็เป็นคนที่สุภาพเรียบร้อย ทำตัวอยู่ในระเบียบแบบแผนจนถูกมองว่าน่าเบื่อ มีนิสัยชอบคิดแทนคนอื่น ผิดกับเธอที่เป็นสาวเปรี้ยวสมัยใหม่ โผงผาง ของขึ้นง่าย พูดสบถบ่อยๆ เมื่ออารมณ์เสีย แต่ก็เป็นคนพูดตรงไปตรงมากว่าเขา ก่อนที่ต่อมาพวกเขาจะเผยเรื่องราว และจุดประสงค์ในการเดินทางต่อกัน ทั้งโดยตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ ต่างรับรู้ได้ถึงบาดแผลจากความรักในอดีตที่หวังใจว่าการเดินทางไปงานแต่งงานครั้งนี้จะเป็นหนทางในการเปลี่ยนแปลงอะไรต่อมิอะไรในชีวิตให้ดีขึ้นกว่าเดิม เช่นที่อาลีเผยว่าเขาจะไปเพื่อบอกยับยั้งงานแต่ง บอกว่าเขารักเธอมากแค่ไหน ?
ปมในอดีตของตัวละครก็นับว่าน่าสนใจ ดังที่อาลีเผยในภายหลังว่าสิ่งที่เขาทำไม่ใช่แค่เรื่องเหลวไหลแบบที่เธอยิ้มเยาะ แต่เพราะชีวิตที่ผ่านมาเขาใช้ชีวิตตามกรอบของพ่อแม่ที่คอยเป็นห่วงมาตลอด ไม่เคยผ่านการตัดสินใจเอง ทุกอย่างต้องผ่านการคิดอย่างรอบคอบ รวมไปถึงการมีอาชีพทนายที่ทำให้เขารู้สึกมั่นคง แต่กลับพบว่าตัวเขาไม่เคยทำอะไรที่ท้าทายหรือตื่นเต้นสักครั้ง ขณะที่เลย์ล่าแม้ภายนอกจะดูมั่นใจ และกล้าลองอะไรใหม่ๆ แต่ก็มีความทุกข์ที่เมื่ออาลีพูดจี้ใจดำเมื่อไร เธอก็เลือกจะหนีมากกว่าเผชิญหน้ากับมัน
Similar titles
