Video Sources 371 Views Report Error
Synopsis
อย่างแรกรู้สึกชอบเป็นการส่วนตัวกับพล็อตเรื่องแดร็กคูล่าที่เล่าได้สดใหม่และผูกเรื่องราวถึงความจำเป็นที่ตัวเองต้องกลายเป็นที่รังเกียจของผู้คน อย่างที่สองรู้สึกผิดหวังที่ขาดการชักจูงมิติตัวละครให้ชวนร่วมอรรถรสจนไม่สามารถดึงในส่วนนั้นๆออกมาได้อย่างเต็มที่ สุดท้ายกลายเป็นหนังที่น่าสนใจแต่ไม่ค่อยน่าจดจำเท่าไร ถ้าถามว่าสนุกไหมยังจัดว่าสนุกในระดับที่โอเคไม่ดูน่าเกลียดเกินไปอย่างเรื่องของเอฟเฟคต่างๆที่ยังดูเนียนและได้กลิ่นอายด้านมืดอย่างเต็มที่อีกด้วย แต่ที่น่าสนใจที่สุดคือจ้าวแห่งแวมไพร์ (Charles Dance) ที่บทน้อยแต่โดดเด่นเรื่องการใชคำพูดหลอกล่อเจ้าชายวลาด (Luke Evans) แห่งวัลลาเชียให้หมดทางเลือก เนื่องจากวลาดเกิดปัญหาใหญ่หลวงขึ้นเมื่อเมห์เม็ด (Dominic Cooper)
หรือผู้นำเติร์กต้องการเกณฑ์คนมาเป็นทหารเพิ่ม แต่วลาดเหมือนจะปฏิเสธเพราะเลือกอยู่อย่างสงบทว่าถ้าไม่ทำตามคำสั่งจะใช้วิธีบังคับให้ประชาชนของวลาดทุกคนมาเป็นทหารไม่เลือกหน้าและถูกกวาดล้างเมือง แม้แต่อินเกรัส (Art Parkinson) ลูกของวลาดต้องไปอยู่กับเมห์เม็ดในการทำศึกด้วย ทำให้วลาดทำใจข้อเสนอนี้ไม่ได้ที่ถูกกดขี่มากเกินไปจึงต้องปกป้องชาวเมืองจากการรุกรานของพวกเติร์กด้วยการทำลายข้อเสนอที่บังคับนี้และพาชาวเมืองหลบหนี ทว่าด้วยความสามารถที่มีก็ไม่อาจยับยั้งได้ตลอดรอดฝั่งจึงไปหาตำนานที่อยู่ในเขาแห่งหนึ่งที่มีถ้ำซึ่งมีปีศาจอยู่ และนั้นทำให้วลาดเจอกับเจ้าแวมไพร์ที่มีข้อเสนอชวนหลงใหลที่จะมอบอำนาจพิเศษมีพลังเกินมากมายที่หาใครสู้ได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนเมื่อรับพลังนี้แล้วจะไม่อาจทนต่อแสงแดด แพ้ของที่ทำด้วยเงิน และเกิดความกระหายเลือดที่หักห้ามใจได้ยาก กระนั้นถ้าพ้น 3 วันแล้วไม่ได้ดื่มเลือดจากใครจะหายกลายเป็นคนธรรมดาเว้นแต่ถ้าดื่มไปแล้วจะกลายเป็นแวมไพร์ตลอดกาล
“แดร็กคูล่า” หมายถึง ลูกชายของมังกรหรือปีศาจ ที่ตัวหนังได้จำกัดความเอาไว้เพียงเท่านี้พร้อมทั้งยังเปิดเรื่องด้วยการเล่าอดีตของเจ้าชายวลาดอันแสนป่าเถื่อนที่เคยเข้าร่วมทำสงครามกับพวกเติร์กจนได้รับคำสมญานาม”จอมเสียบ”ที่ทำสงครามชนะที่ไหนจะเสียบคนไว้กับไม้เพื่อประการถึงใครก็แล้วแต่ที่คิดต่อต้านจะพบจุดจบด้วยการเสียบประจาน ซึ่งนั้นคงเป็นแค่อดีตที่วลาดไม่ปลื้มใจเท่าไรและใช้ชีวิตกับประชาชนเพียงแค่เมืองๆหนึ่งเท่านั้นก่อนที่ทุกอย่างจะพังทลายด้วยน้ำมือของพวกเติร์กที่มีทหารมากมายกับฝีมือที่กำชัยมาหลายมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนจนทำให้เจ้าชายวลาดหมดหนทางหวังไปพึ่งสิ่งที่น่าจะช่วยให้รอดจากวิกฤติครั้งนี้แม้จะตำนานเล่าถึงว่ามันเป็นปีศาจก็ตาม แน่นอนว่าการไปหาเจ้าแวมไพร์ตรงๆย่อมไม่ใช่เรื่องที่ดีแต่วลาดมีบางอย่างที่น่าสนใจ นั้นคือความกล้าและเสียสละแก่ประชาชน
นี้จึงเสมือนเกมที่น่าลิ้มลองของเจ้าแวมไพร์ที่ไม่ได้มอบพลังให้แก่ใครมาเนิ่นนานพร้อมยังเป็นเรื่องที่ดีหากวลาดผิดกฎดื่มเลือดคนภายในที่กำหนดก็จะกลายเป็นอิสระออกจากภูเขาที่กักขังเอาไว้นานแสนนาน ดังนั้นถ้าถามว่าคนที่ลำบากที่สุดคือใครคงย่อมเป็นพระเอกของเราอยู่แล้วและแน่นอนพลังที่มาในสถานการณ์แบบนี้ต่อให้คิดหลายรอบก็ต้องรับข้อเสนอเพราะหมดทางจริงๆ แต่อย่างไรนั้นวลาดต้องปกปิดความสามารถที่ไม่ต่างกับคำสาปนี้อย่าให้คนอื่นได้รู้เด็ดขาดเพื่อความเลื่อมใสของประชาชนที่มีต่อพระราชา จะว่าพล็อตเรื่องก็ดูเข้าท่าดีจากตัวร้ายในตำนานที่หาด้านดีไม่ได้และถูกมองด้วยความน่ากลัวกลายเป็นผู้ปิดทองหลังพระยอมกลายเป็นแวมไพร์เพื่อปวงชน อารมณ์ไม่ต่างกับแอนตี้ฮีโร่ที่ไม่ได้ดีเลิศประเสริฐ์ศรีเป็นคนดีตั้งแต่แรกแต่ที่ทำไปเพื่อปกป้องเสียมากกว่า นับว่าการเปลี่ยนตำนานเนื้อเรื่องแดร็กคูล่าฉบับนี้ทำได้ละเอียดอ่อนดี
Similar titles
