ก่อนอื่นผมขอแบ่งหนังของพี่ Adam Sandler ออกเป็น 2 กลุ่มนะครับ กลุ่มแรกคือแนวละมุน ซึ่งมักจะจับเรื่องของครอบครัวหรือไม่ก็แนวโรแมนติก โทนก็จะน่ารักๆ (The Wedding Singer, 50 First Dates, Bedtime Stories, Big Daddy, Mr.Deeds และ Click)
ส่วนกลุ่มที่ 2 คือออกแนวฮาๆ จัดหนัก บ้างก็ห่ามและหื่น (Little Nicky, Jack & Jill, You Don’t Mess with the Zohan และ That’s My Boy)โดยส่วนตัวแล้วผมเป็นแฟนประจำหนังกลุ่มแรกของพี่เขาครับ
Blended นี่ก็ถือว่าเข้ากลุ่มแรกได้สบายๆ ครับ พี่ Adam รับบทพ่อม่ายที่มีลูก 3 คน (หญิงล้วน) ต้องดูแล ส่วน Drew Barrymore ก็เป็นคุณแม่ลูกสอง (ชายล้วน) ที่ปวดหัวเพราะความแสบของลูกอยู่ประจำ แล้วชะตาก็ชักพาพวกเขามาพบกันครับ ฮ่า แน่นอนล่ะว่าพวกเขาต้องไม่ถูกกันในตอนต้น ก่อนจะเริ่มมีใจให้กัน ส่วนจะลงเอยอย่างไรนั้นผมเชื่อว่าคงเดากันได้ไม่ยากน่ะนะครับ
การเจอกันครั้งที่ 3 ของพี่ Adam และเจ๊ Drew นี้อาจไม่เด็ดลงตัวเท่า 2 รอบแรก แต่ก็น่าพอใจครับ เคมี 2 คนนี้ไปกันได้ จังหวะเวลาจะหวาน, ทะเลาะ, ขัดแย้ง หรือผิดหวังซึ่งกันและกันนี่พอเหมาะมากๆ เรียกว่าพลังดาราคู่นี้ทำให้หนังเพลินได้อย่า่งดีครับ
ส่วนเหล่าหนูๆ ที่มาแสดงเป็นลูกก็ถือว่าไม่เลว เพียงแต่ปริมาณอาจมากจนเกลี่ยบทได้ไม่เต็มที่ (ปัญหาคล้ายๆ ใน Grown Up) แต่เท่าที่เป็นนี่ก็ดีในระดับหนึ่งแล้วครับ คนที่เด่นสุดขอยกให้ Bella Thorne ที่มาเป็นลูกสาวคนโตของพี่ Adam รายนี้ก็ดังเนิ่บๆ ทางจอทีวีมาหลายปี เรื่องนี้คงทำให้คนจดจำได้มากขึ้น
และอีกรายที่น่ารักได้ใจคือ Alyvia Alyn Lind ลูกสาวตัวเล็กที่เรึยกเสียงฮาได้บ่อยอยู่ เอาแค่ตอนเธอขู่แง่งๆ กับเจ๊ Drew นี่ก็น่าหยิกมากแล้วล่ะครับ อ้อ อีกคนที่ขโมยซีนแบบถึงตายก็คือ Terry Crews (ที่เราเพิ่งเจอแกใน The Expendables 3 นั่นแหละ) มาเรื่องนี้แกร้องเพลงเจือกกับชาวบ้านไปเรื่อย ดูท่าทางและใบหน้าพี่แกตอนร้องกับเต้นนี่ก็ฮาแล้วครับ ดีดดิ้นเหลือเกินจริงๆ 555
ผมชอบประเด็นของเรื่องครับ ง่ายๆ แต่ Touch คือการที่พระเอก-นางเอกต่างก็ขาดคู่ชีวิตไป ความรับผิดชอบในการดูแลลูกก็เลยต้องรับเต็มๆ ไม่มีใครมาช่วยแบ่ง ไม่มีใครมาเป็นที่ปรึกษาให้ได้ พวกเขาก็เลยได้แต่เลี้ยงตามทางที่พวกเขาเชื่อว่าถูก พอทำไปนานๆ เข้าก็อาจหลงยึดตัวเองเป็นใหญ่ เลี้ยงลูกตามใจเรามากกว่าจะเลี้ยงอย่างพอดี จนตัวลูกเองหากไม่เก็บกดก็จะต่อต้านไปเลย สุดท้ายความเหนื่อยก็มาตกอยู่ที่พวกเขาหนักกว่าเก่า
แต่แล้วอะไรๆ ก็ดีขึ้นเมื่อพวกเขามาเจอกัน อีกคนก็ช่วยเติมเต็มบทบาทบางอย่างให้ เด็กที่มีต่อพ่อก็ได้แม่ เด็กที่มีแต่แม่ก็ได้พ่อ ผมว่าชื่อ Blended นี่ตั้งได้เหมาะทีเดียวครับ คือจริงๆ ทั้ง 2 ครอบครัวไม่ได้เข้ากั๊นเข้ากันในทันทีหรอก มันต้องใช้เวลาในการมิกซ์ ผสม ปั่นให้เข้ากันบ้าง
สรุปว่าเป็นหนังที่เพลินจิตไม่เลวครับ สำหรับผมถือเป็นหนังของพี่ Adam ที่เข้าตาที่สุดในช่วง 4 – 5 ปีหลังมานี่ (แต่ก็ยังชอบพวก Click หรือ 50 First Dates มากกว่าอยู่ครับ)